dewrimtarihi - DEVRİMCİ ADALET

2 NO'LU KARAR VE DEVRİMCİ ADALET

Devrimci Sol, darbeciliği alt edip, darbeciliğin saflarında yarattığı tahribatı aşarak, enerjisini emperyalizm ve oligarşi ile mücadelesi üzerine yoğunlaştırdı. Keza 30 Mart-17 Nisan Devrim Şehitlerini Anma Kampanyası ve 1 Mayıs, oligarşiye, darbecilere ve oportünizme net bir mesaj vermişti; 'Her Şeye ve Herkese Rağmen Devrim Yürüyüşümüz Sürüyor, Sürecek''.

Gelinen aşamada ise, solun hamiliği ve kontrgerillanın icazetiyle daha da pervasızlaşan darbeciler, Devrimci Harekete yönelik saldırılarını arttırıyordu. Devrimciler, Devrimci Hareketin taraftarları dövülüyor, siyasi şubenin işkencecilerinden geri kalmayan işkencelere maruz bırakılıyor ve Devrimci Harekete karşı iğrenç demagoji kampanyasına hız veriliyordu. Darbeci şefler kendileri ile birlikte kandırdıkları insanları da felakete sürüklüyordu. Devrimci Hareketten yıllar önce olumsuzlukları, ahlaksızlıkları nedeniyle atılmış, devrimci olmanın bedellerini göze alamadıkları için mücadelenin ve örgütün dışına düşmüş insanlara ulaşarak, darbeci güruha taze kan bulmaya çalışıyorlardı.

Darbecilik pisliğinin daha fazla mide bulandırmaması, yanlarına aldıkları insanları da karşı-devrime sürüklememeleri, bir bütün olarak Devrimci Harekete daha fazla zarar vermemeleri için Devrimci Sol, darbeci şeflere ve Devrimci Harekete karşı faaliyet yürütenlere son bir çağrıda bulundu. Artık gelinen aşamada darbeci kontra çetesi yok edilmeli ve Devrimci Sol yeniden sınıf savaşını yükselterek, halka karşı görevlerini yerine getirmeliydi.

Devrimci Sol bu doğrultuda 7 Haziran 1993'te 2 No'lu Karar'ını yayınladı. Devrimci Hareketin tüm kadrolarının katılmasıyla alınan kararla, darbecilerin suçları birer birer sayılarak, teslim olmaları için üç gün süre tanınmış, aksi taktirde cezalandırılacakları belirtilmiştir;

''Darbeci-Gaspçı Çetenin Örgütümüze Karşı İşledikleri Ağır Suçlar Cezasız Kalmaz!

Darbeciler aşağıdaki suçları işlemişlerdir:

1) Hizip kurmak, darbe yaparak Önderliği tutuklamak ve yönetimi gasp etmek,

2) Örgütümüzü kurmaysız bırakarak, kadrolara haber vermeden, hiçbir yetkiye ve meşruluğa dayanmadan kendilerini yönetim yerine koyup, 13 Eylül 1992'den 5 Ocak 1993'e kadar her türlü kararı alıp uygulamak,

3) Yayın organlarını gasp ederek, örgütün ideolojik-politik çizgisini sessizce değiştirmeye çalışmak,

4) Örgütümüzün her türlü gizli belgelerini, arşivi gasp etmek, sırlarını açığa vurmak ve bu sırları kadrolara karşı kullanarak, kadroları birbirine karşı kışkırtarak harekette güven bunalımı yaratmak, örgütü sabote etmek ve bundan yararlanmaya çalışmak,

5) Örgütümüzün arşivini, belgelerini, mal varlığını, silahlarını, cephanesini ve teçhizatı gasp etmek.

Darbecilerin gasp ettiği maddi varlığımızı;
Nakit para, silah depoları, cephane, teçhizat, menkul ve gayrimenkuller olup tüm bunların yaklaşık değeri 34 milyar TL'dir.

6) 13 Eylül 1992'den günümüze bir çok yoldaşımızın şehit ve tutsak düşmesine, operasyonlara, maddi ve manevi kayıplara neden olmak,

7) Hareketin her türlü olanağını, kitle ilişkilerini, kurumlaşmalarını, maddi varlığını kendi çıkarları için kullanmak,

8) Örgütü tasfiye etmeye, bölmeye, partimizi, savaşımızı ve örgütlenmemizi engellemeye çalışmak, operasyonlara karşı önlem almamızı engellemek ve örgütün yapılarını, kadroları deşifre ederek operasyona açık hale getirmek,

9) Örgütümüzün geleneklerini, ilkelerini, ahlakını hiçe sayarak hemen hemen her şeyi kirleterek demoralizasyon ortamı sağlamak,

10) Kendi ihtiras ve çıkarları için yalan dedikodu ve karalamalar yapmak, insanlara suç isnat etmek,

11) Hareketimizin tüm bölge, alan, komite ve sorumluların kadrolarının, komutan ve savaşçılarının;

16 Ocak 1993 tarihli her türlü sorunun tartışılacağı güvencesi veren ve birlik çağrısı yapan deklarasyonuna,

3 Mart 1993 tarihli harekete daha fazla zarar verilmemesi için darbecilerin de katılacağı, özgürce görüşlerini ifade edebilecekleri toplantının yapılacağı, bunun için görev yerlerini terk edenlerin, derhal görev yerlerine dönmesi belirtilerek, can güvenliklerinin sağlanacağı, hareketin iradesi ve disiplini dışına çıkılmamasını içeren 1 NO'LU KARAR'a uyulmaması,

3 Mart 1993 tarihli darbeci çete şeflerine resmi olarak gönderilen toplantı çağrısına cevap vermemek,

Her fırsatta tekrarladığımız ve çeşitli yayın organlarında yayınlanan çağrılara cevap vermemek,

12) Örgütün kadrolarının darbeciliği mahkum etmesi ve lanetlemesiyle kadroların iradesini tanımama ve ayrılığı örgütleme,

13) Düşmanla aynı paralelde ve düşmanın ideolojik yönlendirmesinde Önderlik ve Devrimci Sol düşmanlığı propagandası yapma,

14) Ayrılıkları meşrulaştırma ve güç toplamak için dernek, işyeri, ev baskınları düzenleme, yoldaşlarımıza tuzak kurup öldürmeye teşebbüs etme, işkence yapma ve yaralama... Düşmandan güvenlik isteme ve oportünizme sığınma.

15) Halkı 'Devrimci Sol'a yardım etmeyin, desteklemeyin' diye tehdit etmek,

16) Örgütümüzün yayın organlarının ismini kullanmak.

Bu suçlar darbeciliği örgütleyen ve halk hareketimizi bölüp, tasfiye etmeye çalışan, sabote eden herkes için geçerlidir. Ve bunlar birinci dereceden suçludurlar.

Darbeci Çete Şeflerine Ve Hala Örgütümüzü Tasfiye Ve Sabote Etmeye Çalışanlara Son Çağrı

Bu yazının yayınlandığı tarihten itibaren 3 gün içerisinde hareketin adaletine sığınıp, gelip teslim olanların samimiyet derecelerine göre işledikleri suçların yeniden ele alınıp, devrimci adaletin ilkeleriyle yargılanacaklardır. Aksi halde işledikleri ağır suçların birinci dereceden sorumlusu olarak cezalandırılacaklardır...

Tüm Kadrolarımız, Savaşçılarımız Ve Taraftarlarımız,
Bu karar yürürlüğe girdiği andan itibaren gereğini yerine getirmekle görevlidir.

Tüm halkımıza, Türkiye ve Dünya Soluna duyuruyoruz.

HALKIMIZA VE HAREKETİMİZE KARŞI İŞLENMİŞ HİÇ BİR SUÇ CEZASIZ KALMAYACAKTIR!

7 Haziran 1993
DEVRİMCİ SOL''

(267)

Darbenin tamamen ortadan kaldırılması açısından 2 No'lu Karar hayati önem taşıyordu. Gündemde darbecileri etkisiz kılmak ve cezalandırmak vardı.

Devrimci Sol'un 2 No'lu Karar'ı karşısında paniğe kapılan darbeci çete ''kardeş kanı'' edebiyatı yapmaya başlamıştır. Onlarca devrimcinin katlinden, tutsak düşmesinden sorumlu olan kontra çetesi, daha katledilen devrimcilerin kanları kurumadan alçakça saldırılarını tüm hızıyla sürdürmüş, Devrimci Hareketin gösterdiği büyük sabra karşın suç işlemeye devam etmiştir.

Tabi paniğe kapılan yalnızca darbeciler de değildi... Devrimci Sol'un 2 No'lu Kararı ile birlikte oportünizm de Devrimci Harekete karşı büyük bir atağa geçmiştir. ''Sol içi çatışma'' demagojisiyle, cepheden tavır almış, darbecileri yaşatmak için tüm olanaklarını seferber etmiştir. Hatta gerekirse silahla savunacaklarını belirtecek kadar pervasızlaşmışlardır. Bir kaç iyi niyetli istisna dışında hemen tüm sol işini-gücünü bırakmış, Devrimci Sol'u yok etmek, darbecileri yaşatmak için seferber olmuştur. Oportünist sol için darbe ihaneti karşısında, devrimci ilkelerin savunulması değil kendi kirli geçmişlerini örtebilmek önemliydi